Sen Nerdeydin Anne? Şiiri - Ay Işığı 2

Dünyaya geldiğim ilk an ağlarken,
Senin sütüne, kokuna muhtaçken
Ayaklanıp yürümeye çalışırken,
Her düştüğümde sen nerdeydin anne?

Ben okula başladığımda
Uyum sağlayamadım yokluğunda
Vicdanın sızlamadı ben kırgınken?
Sen nerdeydin anne kızın yanarken?

Artık seni sevmediğimi haykırdığımda
Beni neden hâlâ arkadaşlarınla köprüledin,
Neden dayanamayıp yanıma gelmedin
Anne sen nerdeydin ki beni o zaman bile feda ettin?

Bir adama kalbimi kaptırdığımda
Yeniden reddedilip yarım kaldığımda
Kim vardı senin bağrında
Sen nerdeydin anne?

Ben Azrail’in ayak seslerini duyduğumda
Son limanıma sığınmaya çalıştığımda
Ama o beni karanlığa attığında
Bi çare yanına vardığımda, nerdeydin anne?

Ben söyleyeyim anne karşımdaydın
Dinlemedin anne sadece bağırdın
Ve bana beni nasıl ölümüme terk edeceğini anlattın
Bunu evladına neden yaptın, nasıl kıydın?
Ben sessizce göçtüm ve sen bana acımadın

Son günlerimde sığınacak bir liman için direndim
Lakin anne ufukta hiç kimseyi göremedim
Ama ben affettim, sen yine de gel olanların aksine
Neredeysen gel ve döküp bir kere olsun kırma anne

Annem, varlığın dert ama yokluğunda çok sert
Lütfen bari şimdi gel ve su dök biraz toprağıma
En azından anne bütün çiçeklerimi yolmuş olma
Her neredeysen gel ve bana anneliği anlat anne…

Ay Işığı