Sen Ne Haldesin Şiiri - Özlem Saba

Desem ki
Benim de bir zamanlar ümidim vardı
İstiridyeden zorla oyulmuş inciler gibi
Sen gibi kokardı desem
İnanır mıydın

Ne işe yarar
Her şeyi kaçırmışlığımızdan bahsetsek şimdi
Şimdinin tozlu rafları
Ve geçmişin altın çağında
Tüm zamanlarıma nüfuz eden sen
Hiç bir yolun sonunda yoktun

Ne diyelim
Göğsünde huzur da nasip değilmiş bana

Nasip değilmiş hiç bir düşümüz
İçin için yanan sevişmelerimiz
Ne acı
Nasipte yokmuş hiç biri
Sevdiğim her şey gibi, bizden gitti

Dudaklarımın kıvrımında senden kalan o iz
Acıtsın diye canımı, hiç gitmediler
Neye yarar şimdi resimlerdeki öpüşlerim
Hepsi zamanın çatı katında çürüyüp gittiler

Desem ki
Benim de bir zamanlar ümidim vardı
Ümitler şimdi yerini hüzünlere bıraktı

Ahh hüzün
Benim aşüfte kadınım
Nasıl büyürsün koynumda
Vakitli vakitsiz nasıl da okuyorsun canıma

Kızgın güneş
Deli rüzgar
Üzerinde sevişmek nasip olmamış döşeklerin çürütmüş şiltesini
Gözyaşlarımdır bağrına düşen toprağın
Yağmur sanman ondandır
Ha çatladı, ha çatlayacak acının tohumları
Ben yeterince ağladım ikimizin yerine
Sen sil gözyaşlarını

Biliyor musun sevgilim
Benim hiç ümidim kalmadı
Bir türlü vakit gelmedi
Mevsim dönmedi
Hem bak
Güvercinler de terk ediyor şehri
Çok üşüyorum ben
Acep sen ne haldesin

Özlem SABA