Sen Nasıl Dersin Ki Şiiri - Selçuk Levent

Takvimden yapraklar bir bir düşerken
Hasretin içimi delip geçerken
Uzaktan uzağa özlem çekerken
Sen nasıl dersin ki, bekle de sabret

Her gece yıldızda ismin yanarken
Sessiz dualarım sana akarken
Yalnızlık içimde korlar yakarken
Sen nasıl dersin ki, zamana sabret

Gözümde hayalin silinmez olmuş
Kalbimde sevdanla kalbim durmuş
Sensizlik içimde fırtına olmuş
Sen nasıl dersin ki, vuslatı yok et

Yollar mı uzak, yoksa sen mi zor
Gönlümde yansıyor sevdan hep kor
Ben sana yanarken her şeyimle gör
Sen nasıl dersin ki, bitmesin hasret

Geceler içimde suskun bir hüzün
Sensiz geçen her an bana zülüm
Kalbimde çırpınan sessizlik ölüm
Sen nasıl dersin ki, dayan bu sürün

Bir resmin duruyor başucumda hâlâ
Bir gülüşün yeter solan dünyama
Ben sana her şeyim demişim ama
Sen nasıl dersin ki, uzaksın bana

Gönlümden geçenler dolmaz deftere
Adını yazdım ben her bir şiire
Özlemin çökmüşken tüm gecelere
Sen nasıl dersin ki, düşme dehşete

Benim tek derdim, sensin inan ki
Bir sana açılır bu sevda kilidi
Ömrümün sonuna kadar da dahi
Sen nasıl dersin ki, bekle de sabret

Selçuk LEVENT
21/06/2025