Sen Kokarsın Şiiri - Selahattin Ölmez

SEN KOKARSIN

Biliyorum ki gittiğinde tüm vakitlerde, her yer,
Aydınlık olacak şafaklar gibi.
Hani gelişinde de zaten pür nur olmuştu ya dünya
Sabaha karşı aydınlığı, seherler gibi.

Bir; Ceyhan vardı sağ yanımda,
Bir de atan yüreğim, boş çuval gibi bedenimin orta yerinde...
Sevda, erişilmez bir duygu değilmiş meğer
Anladım sen gönlüme girdiğinde.
Gül yüzlüm,Bülbül dillim.!
Çarpıp durdukça sinemde kalbim,
Ayaklarıma sadece çakıl taşları düşer gibi oluyor geçmişim
içimde bir dağ gibi büyürken sevdan,
Ulu dağlardan çağlayan sular akar sanki
Ağladığımda sevinç gözyaşlarım...

Bir tabiat oyunu mudur bu bilemem
Takvimlerdeki rakamlar dans eder göz kapaklarımda,
Zaman, bir uçurtmanın kuyruğunda ki kâğıtlar gibi,
İsmimizin baş harflerini yazar gökyüzüne,
Halkalar çizer irisinden tüten dumanlarla
Ve ben! Ovalarda tek başına yürüyen bir adam!
Yalnızlığın gölgesinden kaçar gibi,
Ne kadar güzelmiş sevda meğer
Sürüklüyor şimdi ardında hayatımı...

Biliyorum ki; sevda mutluluk,
Şafak ve seher aydınlığı bir arada bulunurlar,
Gün doğduğunda bütün gölgeler yok olurlar
Sevdanın yüreğimde yeşerdiği zamanlar gibi.

Hayat, elinden tuttuğumda, kendiliğinden yeşermeye başladı,
Duyabilmek için mutluluk nidalarını avuç içlerim,
Akort verir notalarına dinlediğim sevda türkülerin
Gül yüzlüm! ! Bülbül seslim!
Yüksek sesle haykırmak istiyorum sevdamızı adam gibi!
Onun için önemli bu son provalar...
Şimdi, bir Cemreler art arda düştüğünde,
Bir de; sen Ceyhan’a geldiğinde,
Biliyorum! Mutluluk düşer yapraklarına, kaktüslerin bile
En güzel goncalar açar, gül dallarında.
Sürükler hayatımı sevdan yaprak gibi ardında,
Yokluğundaysa, sen kokarsın odamın her yanında.

SELAHATTİN ÖLMEZ
01.03.2010-ANKARA