Sen Kokan Bakışlarım Şiiri - Selcuk Arısoy

Nereden geldiğimi, nasıl geldiğimi bilmedin sen
En çaresiz zamanlarımda seninle karşılaştım;
isyanım çığlık çığlık göklere yükselirken,
Aşk mıymış, sevda mıymış açlığını bile hissetmezken,
Umut oldun sevgili sen bana,
Kendime bile tahammülüm kalmamışken...

Uzattığın eli tutarken anladım,
Sevmekten ziyade umut vermekmiş aşk.
Her şeyin daha güzel olacağına inandırmakmış,
Yaşadığı onca şeyden sonra yorulmuş bir kalbi.

Koparıp atmak istediğin kalbinden, belki canından ne varsa,
Onlarla yaşayabilmeyi öğrenmek ve öğretmekmiş,
Hadi her şeye ve herkese rağmen bir kez daha,
“Sana yakışanı yap sen“demekmiş.

Öyle doldun ki içime sen,
Unutup kim olduğumu, bambaşka biri oluyordum yanında ben.
Ve sevgili sadece sen görüyordun içimdeki kurak toprağı,
Yağmur olup yine umutla, inançla gönlüme yağarken.

Geçmişim değişmeyecek, kovalayacak belki hep beni,
Değiştiremeyeceğim şeylerin esiri olacağım bilemem kaç zaman daha,
Ve sevgili sen çıkıp yine
Hadi her şeye ve herkese rağmen diyeceksin her daim
Yüzünde tebessüm, gözlerinde umut.
ilk günkü gibi.
Kaçarak değil, savaşarak yaşamayı öğrendim,
Kim ne yaparsa yapsın,

Ben hep yine kendim kalabildim.
Ve ...
Allah biliyor ya yok kimseden bir beklentim.
Ki ben kendi içimde, kendime misafirim.

Öyle doluyor ki içim bazen,
Hıçkıra hıçkıra değil,
Dua dua ağlamak istiyorum kimsesiz gecelerin omzunda.

Geceleri
Hani üstleri açılınca kalkıp en derin uykudan
Örtüyorum ya çocuklarımızın üstünü,
Öyle örtüyorum her şeyi usulca,
Kimseyi gücendirip, rahatsız etmeden.
Bir gün kapatırsam gözlerimi habersizce senden
Aklında kalsın.

Sen kokan bakışlarım
Ben sensiz aleme göçerken...