Sen Kimsin?
Kuruttun gülleri, bağı çöl ettin,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Ağarttın saçımı, yaşı göl ettin,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Yaşayan ölüye sual sorulmaz,
Kül olmuş ateşte duman bulunmaz.
Sineye yük olmuş yara sarılmaz,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Ecel kuşağını bele bağlarken,
Kar yağdı sineme, yeni doğarken.
Buz tutmuş sularım buhar çıkarken,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
İnsan, bir zerrede gizli oluyor,
Batmaya yüz tutmuş güneş doğuyor.
Mehtapta, şu güzel sırlar duruyor,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Silinmiş izimden yol bulamazsın,
Gönülde yıkılan kol olmaz, taşsın.
Kırdığın kalbimi sen tanımazsın,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Savruldum rüzgârla, dalım kırıldı,
Bir ömür içimde sessiz darıldı.
Aynamda yüzümden iz mi kaldı ki?
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Gönlümde açmadan solan çiçekten,
Geç kaldın, dönülmez olmuş gecemden.
Adımı unutan kendi sesimden,
Soruyorsun şimdi: "Sen kimsin?" diye.
Yusuf şeker
Kayıt Tarihi : 18.6.2018 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
biliyorsun ben kimim neyim ne değilim.
harabe ettiğin yerde ne geziyorsun.
ne soruyorsun dikene gül nerde diye?...
...
kimsin diye sorma ben kimseyim.
adım soyadım neydi sen söyle.
öteye git derse öteye de gideyim.
başımı eğmeyeyim namerde diye:))
ustam daha yazardım da bu ustaya saygısızlık olur.
şiiriniz hoş ve bir o kadar da içine çeken bir bataklık.
ama bu bataklık iyi ve içine de iyi şeyler çekmekte.
TÜM YORUMLAR (1)