Sen Kendine İhanet Ettin

Sen Kendine İhanet Ettin

Sen… Kendine ihanet ettin,
yoksa benim her yalanından haberim vardı.
Zaten içimdeki boşlukta
sessiz çığlıklar yükseliyordu,
gölge gibi, usulca…

Sen, karanlıkta kaybolan bir ışık,
kendine ihanetinle ördüğün zincirlerde,
her adımın yankı yaparken
ben dinliyordum,
gizli bir şahit gibi,
her yalanın ardında saklı gerçeği.

Benim kalbim, bir defter gibi,
senin çizgilerinle dolu,
her yanlış çizgi, her kırık kelime
beni büyütürken,
sen küçülüyordun kendi iç dünyanda.

Zaten her gece
ay ışığı pencereyi çizdiğinde,
senin ihanetini hatırlıyor,
sessizce gülümsüyordum
çünkü biliyordum:
her yalan, sonunda kendi yüzüne çarpacak.

Sen, kendini kandırırken
ben gerçeği taşıyordum içimde,
her damla gözyaşı, her suskun nefes
bir gün hesabını soracak gibi…
Zaten hayat, doğruların ve yalanların savaş alanı,
ve ben, senin farkında olmadığın izleyicisi.

Kendine ihanet ettin,
benim her yalanından haberim vardı,
ve artık biliyorum:
suskunluk da bir cevap,
ama içimde büyüyen bu şiir,
gerçeğin en güçlü yankısı olacak

Söz : Mucize