Sen III Şiiri - Gül Aycan

Sen yalnızlığın içinden çıkıp
Bir gölge gibi girdin hayatıma.
Ne istediğini bilemedim.
Bana hiç söylemedin.
Gözlerinde puslu bir bakış vardı,
Sanki dokunsam ağlayacaktın.

Sen bana: “Seni seviyorum.” demedin.
Benim de seni sevdiğimi bilmedin.
Gururun vardı senin her şeyden önce,
Bana: “Seni seviyorum.” demenin önünde.

Şimdi gittin, kim bilir nerdesin?
Benim için sen hep aynı yerdesin.
Yüreğimi açıp bakman mümkün olsa,
Bil ki, orada sen kendini göreceksin.

Karanlığın yaşadığı bir yer gibiydim.
Hangi yana baksam seni görürdüm.
Bazen bana “Gel.” bazen de “Git.” derdin.
Ben kendimi senin gözlerinde kaybettim.

Ellerinle elimi son kez tutuşun,
Veda edip bana sessizce gidişin,
Sonunda seni kaybedişim,
Ben aslında seni en başta kaybetmişim.

11 Eylül 2006