Sen hiç sevdin mi Şiiri - Rezan Farqin

Sen hiç sevdin mi dostum,
senin olmayan birini?
Hani dokunsan çekilecek, konuşsan susacak,
yanından geçsen bile varlığını inkâr edecek kadar uzak birini…
Ama yüreğine sorarsan,
sanki yıllardır aynı sofraya oturmuşsun,
aynı dertten, aynı umuttan pay almışsın gibi yakın.
İşte o yangını bilir misin?

Yargısız bela'nın karanlık bir geceye çaktığı kibrit gibi,
bir anlık ışıkla insanın ömrünü aydınlatıp
sonra da kül olup giden sevdalardan bahsediyorum.
Bir Kürdün kaderine yazılan o uzun, o suskun, o ağır sevdayı.

Bizim sevdamız kolay değildir dostum.
Biz sevince, bir dağın gövdesiyle severiz;
yıkılmaz sanırız, devrilmez…
Ama bazen bir çift göz gelir,
o dağı bir nefeste savurur.
İnsanın onurunu, inadını, hele ki yaralarını bilen biri olursa,
ağır konuşur ama kalbi hafifler;
çünkü bilir: Sevmek, bizim için
bir teslimiyet değil, bir başkaldırıdır.

Sen hiç sevdin mi dostum,
adını bile yüksek sesle söylemeye kıyamadığın birini?
Yüreğine oturmuş ama eline düşmemiş birini?
Gece yarısı sigaranın ucunda parlayan umut gibi
varla yok arasında duran birini?
İşte o zaman anlarsın,
sevdalı olmanın bir halkın kaderine benzediğini—
hep istenen, hep beklenen,
ama hiç tam olarak kavuşulamayan bir gerçek olduğunu.

Bizim sevdamız,
üzerinde bin yıllık ağırlık taşıyan bir taş köprünün gölgesi gibidir.
Altından su akıp gider, zaman değişir, insanlar değişir…
Ama içimizdeki o suskun acı hiç değişmez.
Kürdün sevdası da böyledir dostum:
Güldüğü zaman sessiz,
ağladığı zaman içten,
sevdiği zaman ömürlük.

Sen hiç sevdin mi dostum,
yüreğinin yarısını götürmüş ama geri dönüp bakmamış birini?
Eğer sevdiysen bilirsin:
İnsan en çok dokunamadığına yanar,
en çok söyleyemediğine susar,
en çok kendinde tutamadığına yenilir.

Ama yine de severiz dostum.
Çünkü bizim gibiler için
sevmek bazen bir kader değil,
bir onur meselesidir.
Ve insan onuruyla yaşar,
acıyla büyür,
sözle savaşır,
sevdayla ayakta kalır.

İşte böyledir bir Kürdün kaleminden dökülen sevda:
Biraz duman, biraz hüzün,
çokça gerçek, çokça yürek…
Ve her şeye rağmen
yıkılmayan bir umut.