Sen Hiç Ölme Baba Şiiri - Burhan Kırıcı

Sen hiç ölme baba!
Sen ölürsen ölür rüyaların rengi
İçimde öyle bir savaş kopar ki
Kehribarı yitirir gözlerim,
O gözler ötesinde bir şehir uyur
Bir anne sevinçlerinden soyunur
Sen hiç ölme baba!
Sen ölürsen ölür rüyaların rengi
Avuçların nasır kirinde yüzüm mesh olur
Dilizar gönül mesrur olur
Doğar parmaklarında yenibahar kokusu
ve taze papatya iklimler
Sen hiç ölme baba!
Sen ölürsen ölür rüyaların rengi
Yüreğim bir ninninin koynunda
şefkatinle yıkar kendini
Sakın kendine susma;
Dudağının uçurumunda buldum sesimi
Her gün bir yerlerden eksildin
Çoğalmadan dalından kopardım kasımı

Sen hiç ölme baba!
Sen ölürsen ölür rüyaların rengi
Kelimeler ezik, susar sesim
Yüreğimde bitimsiz kadim türküler gider
Bazen bir aylak bulut bazen de
kuzey yıldızı olur gözlerimde gözlerin...
.......mavi ve derin ..
Deniz olsaydı boğulurdu gözlerimde gözlerin
Sen hiç ölme baba!
Sen ölürsen ölür rüyaların rengi
Takvimler dört mevsim yaprak dökmez
Evlat acısı tatmış annelerin hüznüyle ağlarım
Yitik özge düşlerde dağlar ardı kaybolurum