Hüzünbaz sevişmelere tanık oldu bu yürek
Sevgi kıvılcımlarına gebe kaldığı gibi…
Üşüyen fideler gördüm
Islaklığında güneşin,
Yılmadı yüreğim yılmadı can parem,
Yılmadı ketlerle örülmüş belleğim
Yılmadı…
Gün ağarıyor kışın amansız hükmünde
Direniyor rüzgar esmeyeceğim diye
Hükümranlığa karşı dik,direniyor kendince…
Umut yollanıyor tozu kalkmış viran şehirlere
Karşılanır ağıt yakan kadınlarca
Karşılanır memeye hasret göçük altındaki bebelerce
Karşılanır fakirin ekmeği karşılanır…
Sen hiç ölüm nedir bilir misin?
Hiç toz yuttun mu hayattayken?
Ağıt sesleri uyandırdı mı seni ağır yatağından?
Söyle!
Sen hiç öldün mü?
Kayıt Tarihi : 7.11.2007 00:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
göçük altında can veren ve hayatlarını tozun acı iziyle geçiren depremzedelerin anısına....
TÜM YORUMLAR (1)