Sen Gurbettin Bittiği Yersin

kıyısında yaşamın
acı kırıntıları batar
yüreğine insanın

yaşamın kıyısında elleri koynunda
biçare durmasın
her günde dolu dolu varsın
başkaları için gözünü kırpmadan
ay gibi yanarsın
darağaçlarına inat
en soylu meyveyi sen verirsin
yaşatmayı seversin
yine de kısmak isterler sesin
kara peçe giyecek kadar yüzünden utanmasın
varsın gözler bir çift kelebek gibi saçlarına konsun
saçlarını karanlığa gömmesin
bilirsinki karanlığa gömülen saçların değil kendinsin

çiçek bahçesisin
kuşlar gamzelerinden havalanır
ceylanlar yüreğine iner ıslanır
sevgi fakirleri hoşgöründe yıkanır
geçtiğin her yerde izin kalır
sakın düşürme gözlerinden bir damla
ç o c u k l a r y a r a l a n ı r
sekiz mart üçyüzaltmışbeş gün sende dalgalanır

katillerin bile katili olamayacak kadar insansın
yılanı akrebi de seversin
seversin yaşatmayı
yaşama güzellikler katmayı
işkencede susan resmin
baharı kucaklayıp yüreğime inersin
sen gurbetti(mi) n bittiği yersin