Gecenin gri hüznü,duy beni.
Duy içimdeki ağlayan çocuğu
Sabahın mutsuz güneşi,gör beni
Gör içimdeki çığlık misali sessizliği
Sen susarken,ben ölüyordum
Sen gülerken,beni geceye gömüyordun
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta