Son şiirdir Şiiri - My Poem Halil Köse

Sen gittin ya,
Her baktığımda Ege’ye
İmoza’dan imbat vurur yüzüme.
Olimpos dağlarından
Sevda rüzgârı eser üzerime.

Sen yoksun ya...
Hangi vadilerin derinlerinde
Kızıl goncalar tomurcuklarını saklar?

Sen yoksun ya...
Bu gece, güneş doğmadan
Yıldızlar kendini saklar.
Kalbinin suskun çığlığı,
Sabahın kuş sesleriyle yankılanır gönül dilinde.

Bekleyelim de bir güneş doğsun,
O zaman savururum kalbimi gökyüzüne.
Ya güneş yanar,
Ya ben yanarım.

Sen gittin ya...
Kavuşmak için açıldı ellerim.
Helazonlar çizsin, dağılsın her yana,
Kâinatta sana dair tüm iyi niyetlerim
Mısra mısra gökyüzünün maviliğine
Kazınsın hecelerim.

Kaybedeceksem seni,
İnan bu son şiirim.
Savurdum sana olan sevgimi havaya, suya...
Kaç defa haykırdım yokluğunu bile bile.

Kaldır başını bir bak
Mavi renklere;
Turnalar ismini yazmışlar göklere.
Şarkılarda,
Şiirlerde,
Sen varsın yine.

Günahın rengi olmaz; karanlıktır.
Bomboş umutlarla
Hangi renkleri soldurup kayboluruz biz?
Gel, güneşi bulandırma, ayı soldurma.
Kır yüreğindeki zincirleri,
Özgür kalsın sevgi çiçekleri.

Ozanlara seslenelim,
Şairlere söyleyelim:
Sevdanın yeni türküsünü okusunlar,
Şiirlerini yazsınlar.
Her çiçekten bir dem ile
Aşk peteğini dokusunlar.

Bahçemin, sevdamın sevgi çiçeği...
Yüreğine batan dikenleri çıkar.
Sevgin ile,
Gülün açma vaktidir.
Kalemi kırdım;
Bu sana yazdığım son şiirdir.