Sen Gidiyorsun Ben Kaniyorum

Yine huzun firarlarinda Yuregim

Sahipsiz bir yanlizliginda bakislarim

Yinede havada kan kokusu var

Butun ucurumlar bir failin kimliginden düşüyor

Ve katmer katmer oluyorum

Sana yazılmış tozlu bir şiirde beni ihbar ediyorsun

Butun ayriliklara.

Olum sen oluyorsun yaşama dair Butun sokaklarimda

Kaslarim huzunle aYRiLiGa catiyor

Ben seni tuketiyorum..

Içimde bir bir oluyor geride bıraktığım sevdalarim

Yalın ayak umutlar tasiyorum kara kislara

Sogugum Yangınım sen sen

Gecenin zifirinde üşümem sen

Yagmur misali ince ince yagiyorsun

Butun Perdeler kapalı

Kuslar artik karda usurken

Her kanat cirpmalari ölüme davet ediyor..

Bu hayat korkaklar icin degil

Iyi oldu gelmedigin bana

Bu yüreği benim diyen tasiyamaz..

Sen bildik kiyilarinda sig sularda

Aglarken Butun mavilerine

Ben sana umut dolu mavimsi bulutlar dusledim..

Kızıl sonbaharlarda hangi umut yeserir ki

Hangi uryan ölüme ayarlı saat kadranlarini Dusler

Sorarim sana;

Hangi Tende cignemeden yuttun sendeki beni

Hangi devrik cumlelerinde anlamsý z oznen oldum

Hangi RÜZGARA sattin saçlarını ben dokunmadan savruldu

Kim yalizliktan tutuklanmis

Kimdir o gizli gizlilik icinde yasayan

Hangi gizemdir seni benden saklayan

Sen giderken sana hiç yazmadigim bir şiirin icindesin

Imlasi Bozuk...

En fazla icimde olursun

Sen giderken en çok ben kanarim

En cok Aska batar Yuregim kanarim

Sen giderken ben kanarim eksilirim

Bir sen eksilmedin

Bir seni bitiremedim icimde

Soyle hangi gözlerle mavilere uyaniyorsun her sabah

Hangi volkanik sehirlerde umutlara heyecanla kosuyorsun

Soyle gözlerinde olduğum

Bir geri gidis kaç kere öldürür beni

Sen giderken ben en cok kanarim

Sen giderken ben kaniyordum...

28.01.2009 Bruksel