Sen Gideli Şiiri - Halil Topaç

Sen gideli bir bilsen! Yolu nasıl gözledim!
Milyonda bir küçülttüm, inan bakışlarımla.
Sen gideli bir bilsen! Seni nasıl özledim!
Dağları sıfırladım, akan gözyaşlarımla.

Sen gideli ben oldum, köhne çınar ağacı.
Birer birer dallarım, kurur gövdeme kadar.
Sen gideli damağım, ne tattıysa hep acı.
Damağımdan hiç gitmez, ta sen gelene kadar!

Sen gideli bir bilsen! Neler geldi başıma!
Dost sağır feryadıma, gelmiyor imdadıma.
Sen gideli bir bilsen! Neler düştü başıma!
Kardan beyaz bir örtü, çoğalır inadıma.

Sen gideli hiç bir yer, bana diyar olmadı.
Her diyar bana garip, her garip diyar oldu.
Sen gideli hiç kimse, bana bir yar olmadı.
Yokluğun baştan beri, bin bir çeşit yar oldu.