Sen Geldin Şiiri - Faruk Doğan 2

Sen geldin…
Ve ben sustum.
Çünkü bazı duygular kelimeye sığmaz,
Bazı aşklar, sadece kalpte yaşanır.

Varlığın bir dua gibi düştü içime,
Adını her andığımda ruhum arındı.
Seninle sevmek, sadece bedeni değil,
Zamanı, sabrı, beklemeyi, yanmayı öğrendim.

Bir gözyaşının kıyısında buldum seni,
Ne tam mutluluk, ne tam hüzün…
İkisinin ortasında, ince bir çizgiydin;
Kırılgan, ama vazgeçilmez.

Seninle olmak,
Hayatın tüm karmaşasına meydan okumak gibi.
Bir bakışınla yıkılan duvarlarım,
Bir gülüşünle yeniden kurulur içimde.

Aşk…
Bir öpücükten fazlasıdır bazen.
Bir suskunlukta anlaşmak,
Bir sessizlikte sarılmak,
Ve hiçbir şey söylemeden “ben buradayım” demektir.

Seninle yanmak,
Bir yangını sevmek gibi değil,
O yangının kendisi olmak gibi…
Alev alev sevdim seni,
Ve hiçbir kül pişmanlık taşımadı içinde.

Yokluğun, içimde bir şiirin eksik dizesi,
Ama varlığın…
Tüm kâinatı yeniden yazdıracak kadar güçlü.