Sen Geldin Şiiri - Gonca Çavdar

Ve sen geliyorsun bir tanem
Sen geldin mi, her şey son buluyor.
Yüreğim can buluyor, seninle aydınlanıyor
Karanlıklar duramıyor önümüzde,
Biz el ele, biz yürek yüreğe...

Yüreğim dopdolu, güneş içimde büyüyor seninle
Gözlerim gözlerinle görüyor hayatı
Sen varsan, var oluyorum seninle
Sen yoksan kaybolup gidiyorum,
Bilinmezlerin içinde yok oluyorum...

Bir girdabın içindeyken geldin bana,
Sararmıştı yaprakları, sonbahar gelmişti gönül bahçeme
Yaprak dökümüne girmeden yetiştin sevdama
Savrulup gitmedi sevdam, dağılmadı sonsuzlukta...

Sen geldin,
Yeşerdi yeniden sevdam, hayat doldu can damarlarıma
Kalbim çarpmayı unutmuştu sen gelmeden
Neydi yaşanan o tatlı heyecanın adı,
Neredeydi sevdam, yüreğim kimdeydi? ?

Soruların sonu gelmez olmuştu artık,
Oysa sen geldin, cevaplarım geldi ardından
Sen geldin son buldu bütün sorularım...

“Neredeydin bu güne kadar? ” demiyorum
Artık soru sormuyorum, yargılamıyorum hiçbir şeyi
Sen geldin artık benimlesin, sorulara ne gerek...

Sen geldin; hayatım, varlığım, bir tanem
Bende geldim seninle birlikte
Sen geldin canımın içi, can özüm...
İyi ki geldin! ...

(16.11.2002 – 23.45)