Ne kötüymüş insanın kendiyle savaşması.
Her vurduğunda yüreğinden vurulması,
Önce kendi ateşinde yanıp kavrulması,
Sonra da küllerinde sönüp savrulması.
Ne büyük çaresizlikmiş,
İnsanın kendinden kaçması.
Nereye gitse o yerde yine kendini bulması.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta