Sen Denizdeyken Ben Şiiri - İrfan Mutluer

Sen denizdeyken ben
Kumdan kaleler yaptım.
Ellerimi sakladım kumlar içine
Ellerim nerede diye kızımıza sordum.
Ellerim nerede?
Ellerim...

Sen denizdeyken ben
Güneş’e inat,
Doğuya gittim.
Dalgaların sesini dinledim.
Balıkların çığlıklarını.
Yeni bir paket daha açtım,
Dumanını sana gönderdim.

Sen denizdeyken ben
Kızımıza süt verdim,
Suyla serinlettim,
Ayaklarımda uyuttum.
Minicik ellerini avucuma aldım,
Öptüm, okşadım.

Sen denizdeyken ben
Uzaktan seni izledim.
Haydi dön artık diye seslendim sana
Her açılışında.
Dön artık! ..
Yanında olmak istedim.
Sen denizdeyken ben
Seni ne kadar çok sevdiğimi
Bir kez daha anladım.

Sen denizdeyken ben
Cesaretini gördüm.
Yüzme yarışındaki hızını,
Dalgalarla kucaklaşmalarını.
Her şey çok güzeldi belki? ..
Ben kenardaydım.
Sen denizdeyken ben
Dayanamadım, ağladım.