Sen Değilsin Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Zaman ikindi sonrasına açmış sofrasını
Radyoda sezen
İnce belli bardakta demli bir çay
Anlamsız koşuşturmalarla dolu sokaklar
Çiviyle çakılmış bakışlarım uzaklara
Bunca üşümemin sebebi mart değil
Sen değilsin yüzümün erguvan hüznü
Kaç adam boyu yalnızlığım var benim
Ve bütün yalnızlıklarımın sende düğümü

Yetim bir çocuk gibi sabahlar
Mezarlık sessizliğinde çat kapı evimdeler
İçeri alsam deprem dışarı kaçsam zelzele
Bütün aynalarını kırmışsam hayatın
En çokta kendimi unutmuşsam
En çokta kendime yabancıysam
Her şeyden saklanmışsam köşe bucak
Çözememişsem yaşamak denilen kördüğümü
Sen değilsin keşmekeşliğim
Sensizliktir bana yaşatan her dem ölümü

Yokluğuna kalabalık bütün sokaklarım
Yokluğuna sarhoş yokluğuna aç
Yokluğuna yok varolan her şey bende
Sen yoksun yaşam yok ben yokum
Ayakları dolanır simetrik hayallerimin
Düşlerim düşer kaldırımlara ben düşerim
Seni ölümden bile çok sevmişim bak
Seni annemden çok yaşamdan çok sevmişim
Senden bile çok sevmişim
Oysa sen değilsin yine de solduran gülümü
Sen değilsin alıp götüren mavilerimi
Sensizliktir tenime nakış gibi işleyen zulümü