Sen değil miydin? Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Gecemde ay susardı,
Gözümde gün solardı,
İçimde bir kuş vardı,
O Sen değil miydin?

Gönlümde gül solarken,
Düşlerimden koparken,
Bir gölge gibi giden,
O sen değil miydin?

Yollarda iz bırakıp,
Kalbime söz bırakıp,
Bir ömür köz bırakıp,
O Sen değil miydin?

Rüzgârla gelen bahar,
Hasretle yanan diyar,
Gidip de dönmeyen yar,
O Sen değil miydin?

Hayalimde düş gibi,
Yüzümde bir kış gibi,
İçimde sırdaş gibi,
O Sen değil miydin?

Geceler ağlarken sessiz,
Kalbimden geçerken izsiz,
Sözlerim dökülür çaresiz,
O Sen değil miydin?

Gözümde yaş dinmedi,
İçimde kış bitmedi,
Bir ömür sönmedi ki...
O Sen değil miydin?

Adını anmasam da,
Gönlümden silinmezsin.
Unutup gitsem bile,
Kalbimde susmaz sesin.

Gölgen düşer her gece,
Kapanmaz içte sızın,
Zamansız bir vedaydın,
O Sen değil miydin?

Bir heceydi bitmeyen,
Bir kerede sustu aşk.
Gözlerin son menzildi,
Yüreğim savunmasız, ıslak.

Bir şiirin kırığıyım,
Tutunamayan her dizin,
Beni ben olmaktan eden,
O Sen değil miydin?

Bir dua gibi içimde,
Bir sitem gibi dilde,
Kırıldıkça büyüdüm ben,
Yalnızlığın izinde.

Ne zaman suskun kalsam,
Yakar gecenin közün,
İçime sus diye inen,
O Sen değil miydin?

Gittiğin yer bahar mıydı,
Bense kalan son kıştım.
Bir yürek boşluğunda,
Sana hep yakarıştım.

Sessizliğe gömüldüm,
Sensizlikle büyüdüm,
Yine de kalbim sordu:
O Sen değil miydin?