Sen Değil Misin? Şiiri - Nurullah Demir 2

SEN DEĞİL MİSİN?

İlk gün vardı ya o, eylül sabahı.
Utanırken ürkek dilim izaha
Gözlerim kıymıştı o an nikahı.
Göğsümde tüneyen, sen değil misin?

Dön geri, yine sil, kötü geçmişi.
Dünden beter oldu günün akışı.
Uyku tutmaz hergün sabahın beşi,
Geceyi kocatan sen değil misin?

Kurda, kuşa sorup medet umarken,
Dağ, bayır bırakmış derin bir hasar
Şehir de adımla çağıran mı var?
Delidir dedirten, sen değil misin?

Saçın gölgesinde kaldı yanağın.
Gamzene kurmuşsun meğer tuzağı
Bir damla suyu çok gördü dudağın.
Yezide özenen, sen değil misin?

Dünyalar benimdi, tanıdığım gün.
O yüzden, canımdan tutmuştum üstün.
Yönelirken Hakk'a, günde beş öğün.
Niyazdan soğutan, sen değil misin?

Süründürür durur gönül yarası.
Her günüm bir asır, senden sonrası.
Yüzümde çizgiler, üzüm karası,
Saçları ağartan, sen değil misin?

Ne başa bakan var, ne de böğrüme.
Görenler acırmış, yüzüm kirine.
Ekmek, aş aramam suyun yerine,
Rakıyı içirten, sen değil misin?

Yeter! Kabağın da bir sahibi var.
Gider sanma zulmü, sonsuza kadar.
Perişan halimi, görmüş ihtiyar,
Anamı ağlatan, sen değil misin?

Şeytan bile şaşar senin işine.
Aldırış etmezsin, gözüm yaşına.
Yanardağdan beter, aşk ateşinde,
Demir'i eriten, sen değil misin?
Şair Nurullah DEMİR