Sen Dağdaki Kartalı Sevdin Şiiri - Hamit ...

SEN DAĞDAKİ KARTALI SEVDİN

Sen dağdaki kartalı sevdin,
Uçtu gökyüzüne, yüreğini bıraktın,
Bir bakışla karanlıkları aydınlattı,
Ama kalbinde hep bir boşluk kaldı.

Dağlar yüksek, rüzgar soğuk,
Kartal kanat çırptı, sen kaldın yerinde,
Ona dokunmak, ona ulaşmak
İçindeki sevdayla savaşmak gibiydi.

Se dağdaki kartalı sevdin,
Ama göğün sınırları, senin sınırlarını aşar,
Her kanat çırpışı, seni biraz daha uzaklaştırdı,
Ve sen, yere düşen hayallerinle kaldın.

Bazen yükseklerde uçmak istersin,
Ama yerin seni çekip tutar,
Kartal gibi özgür olmak,
Ama bir yanda bağların, köleliğin vardır.

Se dağdaki kartalı sevdin,
Ve her seferinde biraz daha kırıldın,
Ama o, bir başka gökyüzünde,
Yüzü bile belli olmayan bir umutta kayboldu.

O kartal bir simgeydi belki de,
Özgürlüğün, umudun ve sevdanın,
Ama seninle hiç birleşmedi,
Çünkü onun kanatları, senin düşlerinden daha yüksekti.

Se dağdaki kartalı sevdin,
Ve her sevda gibi, bir parça kayboldu içinde,
Ama unutma, her kartalın uçuşu
Bir zamanlar bir yerlerde, seni hatırlatacak…
Hamit Atay