Sen bir hastaydın Şiiri - Cumali Durmaz

Sen bir hastaydın yüreğime girdiğinde,
şimdi ise iyileştin taburcu oluyorsun.
Böyle bitmesi mi gerekiyordu.
Seni benimsemişken, Dallarına tutunmuşken

geceleri agrıyan kalbimin sancıyla uyanıyorum ama yoksun yanımda
sen bir insanın solyanın acısıyla uyanmanın ne demek oldugunu bilirmisin ?
oturuyorum beraber oturduğumuz camın kenerına
sokaklar sessiz, caddeler boş, hayat ise anlamsız

şimdi hangi yürekte fidan oldun açtın.
beni sardığın, öptügün gibi, o adamıda öpüyormusun.
Allahım nasıl bir acıdır, böylesine yüreğimi acıtan

Fakirdim ama Gururluydum
Seni en iyi evlerde oturttamazdım
en iyi yerlere götüremezdim
en pahalı eşyaları alamazdım ama
Bir Ömür boyu kalbimde yaşatırdım seni

aaaah aaaah Aşk kan kaybından ölüyor
unutmam bana yaptıgın bu ihanetini
kanser gibi tüm vucudumu saran o sevgini hangi doktor çıkarır bedenimden
çaresi yoktur bu yaranın ölüyorum sevgili.