Sen Bilmiyordun Şiiri - Ramazan Teke

Sevinçlerim oluyordun,
Bazende hüzünlerim,
Sen bilmiyordun.
Her şiirde, her şarkıda sana sesleniyordum
Sen duymuyordun.

Onca zaman sonra,
İnsan hep aynı hatırlar mı?
Güldüğünde yüzünde açan gamzelerin,
O kadar yakışırdı ki gülmek sana.
Ya yaldızlı gözlerin,
Gecenin mavisini andırıyordu.
O kadar yakışıyordu ki mavi sana,
Her giydiğin de gözlerin gök yüzünü hatırlatıyordu.

Özlemlerim oluyordun,
Bazen de bekleyişlerim,
Senin dışında her şeyi erteliyordum,
Ben seni düşlüyordum,
Seni yazıyordum,
Sen bilmiyordun.
Ben seni seviyordum,
Seni öpüyordum,
Sen bilmiyordun.

Duvarlara, camlara adın yazılıyordu,
Sen görmüyordun.
Mevsimlerim oluyordun,
Yapraklar açıyor,
Güller gibi kokuyordum,
Sen bilmiyordun.

Seni seviyordum,
Ve senin haberin yoktu.
Her sabah kaldırımlarda ayak seslerine uyandırırdım,
Ayak seslerini tanıyordum,
Sen bilmiyordun.

Ayak seslerini duyamadığım zamanlarda,
Kalp ağrılarım oluyordun,
Sonra ansızın gülüşlerim,
Sen benim yaşama sevincim oluyordun,
Aldığım nefesim,
Yediğim içtiğim her şeyde sen oluyordun,
Sen bilmiyordun.