Sen bilmezdin. Şiiri - Mehmet Tunçer 1

Sen bilmezdin.
Bir ben bilirdim gözlerinin güzelliğini
Birde gözlerim.
Ve sen!
Ve yine sen bilmezdin
Kahrolası yokluklarımda
Birde senin olduğunu…

Sen bilmezdin.
Sana, senden yakınlığımı.
Bir çınar ağacı bilirdi
Bir de sararan yaprakları.
Ya ben erken yazardım üzerlerine
Yâda onlar geç düşerdi
Senin yerine başkaları okurdu şiirlerimi…

Sen bilmezdin.
O kapıdan her girişinde
İçimde estirdiğin fırtınaları…
Ezberimde onlarca sözcük
Adım adım yaklaşırdın.
Koşan bebeğe, açan güle bakardın öylesine
Ve sonra bana!
Gülümser geçerdin…