Sen Biliyorsun Şiiri - Sadık Kocabaş

Şiir: Sen Biliyorsun

Benim sana nasıl yandığımı,
Gök kubbe değil, sen biliyorsun.
Adına bülbülün aşkı derim de
Bülbülün aşkını sen biliyorsun.

Sarıp sarmalarım, gören olmasın,
Bir gülün bir kere yüzü solmasın.
Girdiğim kafeste kimse bulmasın;
İlk busen kimden, sen biliyorsun.

Pır pır atardı küçük yüreğin,
Sarmamıştı kimseleri bileğin.
Var mıydı benden başka dileğin?
Kokunla sarhoş olanı sen biliyorsun.

Sen bana keskin, ben sana düşkün,
Ruhumun mahzeninden aniden uçtun.
Yönünü kaybetmiş sersem bir kuştun,
Pusulana yön vereni sen biliyorsun.

Kalemsiz şairin derdi seni bağlamaz,
İçten gelmeyince göz asla ağlamaz.
Delikanlılık çağı eskisi gibi çağlamaz;
Sitemim kime, sen biliyorsun.