Bilemedim Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Ben senin kıymetini anlayınca geç oldu
Sen benim tutunduğum dalımdın bilemedim
Kurudum köklerimden gönül dağım hiç oldu
Aşk bahçemi süsleyen çalımdın bilemedim

Mutluluğum sevincim hayat arkadaşımdın
Hüznüm derdim kederim benim tek sırdaşımdın
Şu ömrüme renk katan hiç bitmeyen aşkımdın
Mor beyazım yeşilim alım’dın bilemedim

Yağmura hasret kalmış çöl gibiyim şu anda
Fırtınaydım dinmişim yel gibiyim şu anda
Aşkından yanıp bitmiş kül gibiyim şu anda
Yangınımı söndüren gölüm,dün bilemedim

Temmuzun sıcağında meğer bana karmışsın
Bu kanayan yaramı sadece sen sarmışsın
Şu yalan ünyadaki en vefalı yarmışsın
Sen sen diye atan bu solum’dun bilemedim

Izdırap olur bana sensiz geçen her günüm
Ateş çemberi gibi sağım solum her yönüm
Derin bir çıkmaz dayım karanlık puslu önüm
Aydınlığa götüren yolum’dun bilemedim

Sen yokken bu hayattan yok artık beklentim de
Bu beden kaldırmıyor kalmadı takatimde
Şimdi yarım kalmışım kendimi fark ettim de
Gövdemi tamamlayan kolum’dun bilemedim

Eroğluyum anladım sensiz kalınca böyle
Yalnızlık deryasına girip dalınca böyle
Onca geçen zamana yazık olunca böyle
Geçmesin istediğim yılım, dın bilemedim