Yine akşam yine hüzün kör karanlıkta, kırık dökük ayna’da ki yansımalarda sen...
Yüreğine çiğ düşmüş bedbah şairin, sessizliğinde kopan fırtınada ben...
Attığı her adım da gerilerken ayakları, uzaklaştıkça peşine gölgeler takılan sen...
Yorulmuş koca çınarın gövdesinde barınan, yaraymış misali kökünden çıkarılan ben...
Hasreti denize döken dinmez gözyaşında, akan her damlanın düşüşünde sen...
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta