*
Vermezdim sırrımı, böyle kaleme.
Düşürmese idin, beni elem’e.
Rezil rüsva ettin, şimdi âleme.
Dil anladı, lakin sen anlamadın.
Sana şiirlerden sundum gülistan,
Yayık ayranını sunarken tastan.
Sana olan sevgim; destandı, destan.
Dal anladı, lakin sen anlamadın.
Sen yuva istedin, ben saray aldım.
Beyim ol istedin, ben şahın oldum.
Senden gayrisine, inan ki eldim;
Kul anladı, lakin sen anlamadın.
Az mı kaldım, geceleri uykusuz?
Geçmiyor gün; şöyle dertsiz kaygısız.
Taş olsaydı, olamazdı duygusuz;
Kül anladı, lakin sen anlamadın.
Sürme yüzün, mezarımın taşına.
Nazarlık tak, kirpiğine kaşına.
Biliyorum, bu çıkışta boşuna;
Yol anladı, lakin sen anlamadın.
*
Emin KuzucularKayıt Tarihi : 16.2.2009 12:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!