Sen Şiiri - Beytullah Öztürk

Birden doldun gönlüme
Birden sardın beni, tuttun
Tuttun elimden en ıssız gecelerde
Çektin beni bırakılmaz maviliğe
O mavilik sensin küçük kız
Beni saran, şu divane giden gönlümü
Son durak diye yoran, sensin
Sensin günüme güneş,akşama ışık
Sensin içtiğim su, sevdiğim maşuk

Damarlarımda akan kan var ya
Durulmuyor artık, yorulmuyor
Hep seni arıyor, seni soruyor
Çarptıkça vücudumda bir yere
Hep seni görüyor, 'sen' diyor
Gönlümde yanan birşey var
Bir ateş var kül oluyor
Her kül de her gül gibi
Ya sen oluyor ya sen kokuyor...