Sessizliğin adını “sen” koydum,
Yalnızlığımın öbür yüzü yine “sen”...
Geceleri soğuk yatağımdaki boşluk da “sen”,
Anılarda kalmış hayallerimde de hep “sen” varsın...
Güne umutla başlama sebebim “sen”,
Yorgun düşlerimin ardındaki bebeğim “sen”,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
