Şemsi Hançer Şiirleri - Şair Şemsi Hançer

Sonbaharda dökülen yapraklar
Arasında kaybolan bir garip,
Mezarı gibiyim
Ne yaşadım nede öldüm
Sen gittin gideli
Bir garip aşık dediler

Ödeyemediğin gönül borcunun ben senin,
Ne olur gel deme artık,
Bitirelim, şu aramızdaki gönül hesabını
Gönül kapımı bir daha çalma ne olur.
Alacaklı kalmayalım birbirimizden,
Kalmasın gönül borcumuz mahşere.

Bir yavru bıraktıysan zalim ellere
Zalimin yüreği acımaz anne
Üşümek değil ya soğuktan donsan
Zalimin yüreği sana ısınmaz anne

Yemekler kaynasa da ocakta

Besmele ile alırken silahını eline;
Dilinde ALLAH aklındavatan olsun yiğidim.
Kahbe bir kurşun gelirse bağrına,
Şahadet dilinde hazır olsun yiğidim!

Vatan için aldığın bu kutsal görevde;

Yıllar önce tanışmıştık.
Bir arkadaş ziyaretinde
Sağolsunlar izzet ikram
Tam yerinde,
Sohbet desen en güzelinden
Ertesi gün sofralar kuruldu,

Yaşlılık dağdaki kışa benzer
Üzerinden hiç karı eksik olmaz
Soğuğu metrelerce öteden hissedilir,
Yaşlılıkta mevsimler hiç baharı getirmez!

Senin uyusunda büyüsün;

Böyle mi olmalıydı bu sevdaya veda
Böyle mi olmalıydı bu hayata elveda
Gülün yaprağına düşen yağmur damlasının
Ömrü kadar bile sürmedi bu sevda
Ne merhaba ne de evlada
Diyemedim ki ben bu sevdaya

Son sözünü hatırlıyor musun?
Unut!
Unut demiştin bana
Son sözünü söylerken
Birde sarı gül vermiştin
Sarı gülün

Kornayı çalarak aldı götürdü.
Yavrumun gözünü yaşlar bürüdü
Caresizlik içinde ağladı durdu.
Döngel askerim yavrımuz hasta.

Resmini alınca derdini unuttu.

Düşündüğünü söyleyen
Özü sözü bir olan
Ağladığı zaman saklanan
Ben buyum işte yar Bana değiş deme