Gel ey vatan evledi öz yurduna sahip çık
Yad elin kır kanın dök dağıt hanesini yık
Han sahibi yad olmaz bizler asıl hancıyız
Yurt senin, şeref senin ne işin gurbet elde
Vatan senden ne ister savaş ister kan ister
Dünyam süsün almıştı güzel renkli çiçekten
Sefamı sürdürüdüm kara göz saç ipekten
Sevdiğim o nazlının farkı yok kelebekten
Ne yapmıştım kadere ayırdı beni yardan
Ayrılık gömleğini zaman giydirdi bana
Altın kafes içinde bülbül oldum diyemem
Yadların ekininde sümbül oldum diyemem
Ağalar kapısında bir kul oldum diyemem
Dost elinde açılmış gül olduğumu derim
Varlıların elinde mal oldum da diyemem
Ebedi tarihinde Türkmen'i okşuyorum
Kanı kanım içinde onunla yaşıyorum
Önümdeki engeli gücüyle aşıyorum
Bir anda sarsılmayan güçlü daldır Erbil'im
Türkmen Kalesi gibi Türkmendir Minaresi
Erbil'in kalesinde aslanların yuvası
Tarihten kesilmemiş onların yüce sesi
Biri birinden asil, hepsi Türkmen balası
Şanlı Türkmen'in şehri, yiğitlerin diyarı
Kalenin temel gücü Erbil'in minaresi
Doldur ver kadehleri iyi dost şarabından
Korkum var yaman dosttan yaralasın gönlümü
Allah'tan dileğimdir saklasın harabından
Yoksa düşersem eğer tutan olmaz elimi
Yaman bir beste oldum yaman dostun dilinde
Sabra teselli güçtür artık bir dayan gönlüm
Gam keder uykusundan uyan kalk uyan gönlüm
Zamandan sitem etme kederin böyle ise
Yeter bunca bağırma yok seni duyan gönlüm
Öğren yarışamayız kader daha güçlüdür
Canını kaybetsende dilini kaybetme gel
Sana tarih şahittir, elini kaybetme gel
Millet büyük bir güçtür, belini kaybetme gel
Kayıp zamanı değil, kendini kaybetme gel
Şanı büyük milletiz her kesin dilindeyiz
Yeterince dertler sırta yükledim
Üstüne de bir az çile ekledim
Sefayı görmedim yıllar bekledim
Kabahatım nedir gülmüyor yüzüm
Budur bana hayat bir şiir dizim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!