(Vazgeçtim, umut ederek yaşamaktan,
Bütün hayallerimden af diliyorum.)
Gerçekleriyle bilediği hançerlerini
Her aşkın kalbine saplıyor zaman
Ki, merhem değildir hiçbir yaraya,
Burası şehrin en mutena semti, öylemi
Olabilir, belki
Ama önünüzde deniz zannettiğiniz
Ayrılığın ta kendisi
Karşı kıyıdaki ışıklardan ayırır su
Bu saatte gidemezsiniz.
Aklımın arka bahçelerinde büyüttüğüm zambaklar gibi,
Gizledim seni de
Kendimden bile.
Yeni çiçek açmış bir erguvan ağacıydın,
Mor bir efsun gibi duruyordun karşımda.
Aynı anda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!