Ey pembeyi seven, güçlü devrilmez kadın 
Bir sevdada devrildin 
Durup durup turnayı vuran olurdu gözünden
Sen durdunda vuruldun can evinden
Her yıkıntıdan çıkmayı bildin, dirildinde Cıkabilecek mısın bu gönül harbinden, 
İnan ölümle cenk ediyorsun ey naif kadın 
Saçları rüzgar seven güneş tenli kadın,
Gökyüzünü taşıyan sen değil misin koyununda 
Kendini volkana mı attın, artık nasıl yaşarsın 
Evet acınla başbaşasın ne uyur ne uyanırsın 
Ateşle yıkanır, yine ateşle ıslatırsın kursağını 
Evet sedyelere düştün, neşterle deşildin, Kahroldun da hala aynı davada mısın...
Kayıt Tarihi : 20.3.2020 02:36:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!