''Yağmur damlaları iniyor usul usul geceye
İçimdeki korları söndürmek istediler
Onlar bile artık saf temiz değildiler
Çünkü tozlu bir hikayeden çıkıp geldiler,,
Küçük bir kız çocuğunun elindeki bebek gibi
Aşk Dergahının, Kapısı Çalınınca...
Dileyenden, Nasip Almak Düşer Yoluna...
Nail Olabilmek Yoldaşlığın Varına
Gözümüzden Gönlümüzle, Birliğe
Canlar Sessiz Zikir Eder Usülce
Kaç limana daha sığınmalı yürek
Kaç rolü daha çalışmalı
Oysa kendimize bile inandıramadığımızı
Kimlere anlatmalı
Ya öğrenmeli hayalinle yaşamayı
Ya uçsuz bucaksiz denizlerde kaybolmalı
Zamansızdı belki de bu gitmeler
Kimbilir kaç kez daha beni alıp götürecekler
Gecenin karanlığını yararken
Yoldaki çizgiler arkada kalır birer birer
Pencere kenarında başını cama yaslayıp
Anılar sıraya girmek için yarış ederler
Hangi sıradan kitapta
Geçebilirdi ki, Adsızlığımız?
Kaç kifayetsiz Ön’söz,
Dile getirirdi ki bizi?
Hızlıca çevrilen sayfalara
Yakışır mıydı ki manamız?
Unutulamamış, yarım zamanlarda ...
Saklambaç oynardı sanki bakışların...
Anlaşılmamış sevdalarda...
Hapsolmuş gibi isyandı süzüşlerin...
Belki çok, yağmur seyretmişti...
Belki çok, deli fırtına....
Kaç sevdadan kaçtın böyle gönül
Kaç sevdayı boynu bükük bıraktın
Sen kendini ne sanırsın
Güzelliğine mi kandın
Şimdi savrulan anılarınla
Yanlızlığınla başbaşasın
Ey kış çalmasan yine kapımı
Kim olduğumu hatırlatmasan olmaz mı?
Niye estiriyorsun umutsuzluk rügarlarını?
Bense unutmaya çalışırken kim olduğumu
Çare yok geldim gene diyorsun
Oysa zamansız açan çiçeklerimle
Dar vakitlere hasret gönlüm
Sanki dört duvarlara mühürlüyüm
Seni kendimdem uzaklaştırdığımdan beri,
Açık bir pencere diler dizelerim
Yeterki silmeli o yara izlerini
Bir daha hiç görünmez değil mi?
Küçük bir hikayenin
Başrolü gibiydi karakterin
Sıra sıra dizilmiş sevgilerin
Sabırsız telaşlarıyla gelirdin
Neler anımsatırdı kelimelerin
Kaç kişilikti oysa rollerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!