Semazen Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Dönüyorum...
Sana değil, bende yanan ateşine.
Aşkın bir döngü, ruhum bir sema,
Her kıvranışta biraz daha soyunur benliğim.

Düşünüyorum...
Hangi kelime anlatır seni?
Hiçbiri yetmez,
Sen kelimeye sığmayacak kadar derinsin.

Bir gül gibi benim aşkım.
Kökü yerin altında, rengi ala çalan
Ben sevdikçe kızarıyor
Ben sustukça derinleşiyor bu yangın.

Ah yar...
Bir esmerin nabzında saklıyım.
Söyleyemem seni, söyleyemem...
Sessizlik bazen en yüksek aşk,
En derin günah, en büyük yemin.

Ben sustukça
Sen büyürsün içimde...