Sema Zincir Şiirleri - Şair Sema Zincir

Temmuz üfürmede yakarak değdiği her yeri,
Yıl yetmiş yedi, ayınsa yirmisi
Tazecik bir filiz araladı perdeyi...

Aceleci, hoyrat, biraz da bugünki gibi
Kocaman bir 'ıngaa' sesi

Her gün aydığında,
Sana;
Her “Günaydın! ' dediğimde..
Bir sabah güneşinin aydınlığını görüyorum,
Gülümseyen o sevgi dolu gözlerinde,
Sana;

gün batımında...
su katılmamış
şarap gibiydi yüreğin...

adı aşk mıydı?

bu akşam...
hüzünler girdi penceremden
yağmurdu hüzünleri getiren...
kahretsin!
hüzünler oldum olası beni sever.

Bir deli yalnızlığımdan
Ayrılığa yazıklandım.
Aniden ritim duruverdi!
Sen,
Yüreğimin koordinatlarında...
Kesişiverdin!

Bir ışık olsam gökyüzünden süzülen
Gönlüne dolsam…
Yıldızlar olsam gecelerde avuç avuç
Yağsam üstüne…

Bir sevgi olsam gözlerinin içiyle gülümseyen

Sis bulutundan
İnen bir perde gibi
Ağır ağır
Durdurarak zamanı....
Sevdanın saz sema-i si titrer
Yorgun gönlümde

Sonunda...
İnsan denen erdemin içinde taşıdığı “ruh’un” varlığını kavradım…
Yolumu çizdim artık …
Biraz da,
Herkesin içinde taşıdığı, ama sesini dinlemediği farkındalık! …

Sen gideli bana ne haller oldu bilsen
Sevda atesin kor gibi dağladı yüreğimi
Oysa; Tanrıdan dileğim sadece bir taneydi
‘’Yaşamak” ama sonsuza dek kollarında!

daha bi gün bile geçmedi Marmaris'ten döneli
bi film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden
o kıyı şeritleri...

kum bembeyaz, deniz zümrüt yeşili
toprağın gitgide kızıllaşan rengi