Şem’ u Sâye Şiiri - Şerife Nurgül Hayrat

Âyîne-i aşk içre ben bir sâye idim evvel,
Şem-i hüsnünle vücûdum pertev aldı ey sanem.

​Hasretin bir nâr-ı sûzân, yaksa da her an beni,
İsterim her dem seni, vuslat diler kalbim, paşem.

​Hâb u râhat kalmadı, her lahza ister gözlerim,
Gül yüzün görmezse dünyâ, dîdeme olur adem.

​Bülbül-i nâlân gibi feryâd eder rûhum benim,
Vuslatın ümîdi dersen, her duâmda bin kerem.

​Nurgülî, yansın bu can aşkınla olsun hâk-i râh,
Çünkü sende kaybolmaktır bende en yüce makam.