Geceyi kucaklıyordu minarelerin nuru,
Gök kapılarını açtı, yağdı rahmet yağmuru.
Rahmet felaket olunca, gözyaşları çağladı.
İstanbullu sele teslim, çaresizce ağladı.
Dila bebek kaydı gitti, boğazın sularına,
Anacığı feryat etti, çaresiz hallerine…
Yanıyorum, alevim yok, içerim kor halinde,
Gözümde yaş, gönlüm kırık, kimse bilmez halimden…
Dila Bebek kayboldu, annenin ellerinden,
Acım tazelendikçe anladım dillerinden…
Büşra'm gözüme geldi, tuttu da ellerimden
Dedi ki; “Anlıyorsun onların hallerinden…”
Dila Bebek sele gitti, cennetlere kuş oldu,
Anacığı paramparça, yaz onlara kış oldu…
15.09.2009 BİLECİK
Meral Yıldız DurmuşKayıt Tarihi : 23.10.2015 23:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2009 yılında İstanbul'da yaşanan elim sel felaketinde hayatını kaybeden 35 kişinin arasında bulunan bir bebeğin sele kapılarak hayatını kaybetmiş olmasının ruhumda bıraktığı izler...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!