Cadde köşelerinde yabancılaşan, terk edilen çiçekler gördüm. Tıpkı unutulan insanlar gibi. Usulca yaklaşıp selam verdim. Nedir bu sessizliğiniz der gibi. Duymamazlıktan geliyorlardı. Lakin onlar güzel renkleri, kokuları ve zarif bedenleriyle arılara eşlik ediyorlardı. Doğada ki hayvanlarla dostluk ediyorlardı. Biz insancıkları umursamayıp dertlerini gökyüzüne anlatıyorlardı...
Mezapotamya' da bir kuş olsam bir daldan öbür dala konan.
Görmesem kardeş kavgasını.
Hatta tek hücreli bir canlı olmaya da razıyım.
Yeterki Hasan keyfi sular altında görmeyeyim.
Yeşil bir yaprak olsam.
Cehennemi dünyada yaşamasam.
Bilim yüzyılında
fahişe diktatörler tutkularıyla,
hormonlarıyla viskilerini yudumluyor.
Uzay yolcuları,
parıl parıl bakan Kongolu çocukların açlığını görmezden geliyor.
Kusura bakma Salyangoz Nuri maskesiz
içeri giriş çıkışın yasak. Cam kenarında ne
konuşacaksak konuşalım. Ne o, senin de
pek keyfin yok. Gökyüzünün mavisine kaçıp
giden kuşları görüyor musun? Bizi unuttular
sanırım. Hani bu gece söyleşilerine
Pamuk şekeri tadında bayramlar dileyen insanları üzmeyin. Onların kalbi yüreği güzeldir. Onlara neşeyle geçen bir bayram dileyin. Küslüklerin olmadığı, kardeşlik tohumlarının yeşerdiği, bir bayram dileyin iyi insanlara. Irkçılık gibi bir salgın hastalığa düşenlere de dua edin. Kalplerine merhamet ve beyinlerine sağlık dileyin. İnandığınınız tüm dinlerde, yeryüzü kardeşliğin yüzü olana dek dualar edin. Bırakın bölücü politikacıların düşüncelerini, siz sevgiyle inşa edin Ortadoğu'yu. Çocukların ve kadınların ezilmediği, öldürülmediği, bir dünya isteyin. Savaşların olmadığı, ekonomik krizlerin, insanların semtine uğramadığı, bir gelecek dileyin. Yolsuzluk, adaletsizlik ve savaş isteyenlere dur deyin. Birde hayvanları sevin ki doğa size küsmesin Sapiens'ler. Üç günlük dünya da insanca ve güzel yaşamayı aklınızdan çıkarmayın güzel insanlar. Hayırlı bayramlar doğa ana, insanlar, bitkiler, hayvanlar ve diğer canlılar...
Selçuk BİNİCİ
TOY MÜHENDİS
Toy mühendis tüm varını yokunu bilgisayarın kulağına fısıldıyor. Bir yandan da tüm bulgular birbiriyle tartışıyor.
klavye bitkinliğini saklamaya çalışıyor. Fakat Toy mühendis acımasızca üzerine üzerine gidiyordu. Zaman yavaş yavaş akıp gidiyor. Temmuz sıcağı fanın sıcaklığına karışıyor. Fare, tüm çıplaklığıyla olanlara gülüyor. Müzik usulca ruha tebessüm ediyor. Tüm çizgisiz yapraklar, kararmış odada, kaçış yolu arıyor. Ve birden kahvede ki telvede kadının yüzü beliriyor. Tüm olanlar herşeyi yokuşa sürüyor. Lakin Toy mühendis umudunu koruyor. Uykusuzluk bedenini sararken, bilgisayar pil ömrünün bittiğini haber ediyor. Fakat o hırsla sonuca doğru gidiyor.
Kalemi doğru, vizyonu geniş yoldaşım…
Korona yüzyılında bile
beni yalnız bıraktın.
Oysa sana anlatacaktım…
Radikal teologların sahtekarlıklarını,
Yorgunluklar ve kırgınlıklarla nokta kadar ömür harcanıyordu.
İnsanlık kıran kırana çirkefleşiyordu.
İnsancıklar şeytanı mesleğinden edip salyalarını etrafa saçıyordu.
Narsistler tükenmişlik sendromu yaşayıp, vizyonsuz duruşlarıyla zamanı bir köşede çarmıha geriyordu.
Yalancı tanrılar; bir tarafta fason fabrikalarda, seri üretim yapıyordu.
Yalnızlık Komitesi’nin en asil üyeleri
şuursuz aşklara misafirlikteydi.
Firari kaçışlara kurban olmuş her biri
gönül işçiliğini
bir sürede olsa terk etmenin hayaliyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!