Bilseydim gecelerinin bu kadar karanlık olduğunu..
Bilseydim o gecelerin en derininde nasıl da boğulduğunu..
Ve bilseydin seni en uzun gecede terk edişimin,
Bir anlamı olduğunu..
Feryadım duyulur mu bilmem uzaklardan..
Akmaz ki sensiz hiç, inatçı huysuz bu zaman.
Tükenir saatler, elde kalan dakikalar..
İşler aleyhime bu kırgın mısralar.
Her şeye rağmen.. İyi ki yaşandılar.
Karanlıklar kadar yalnızım bu gece..
Sokakların ıssız, geçit yok bana yine..
Geri dönmek, hayır hata belki de..
Ah, bir ışık süzülse yavaşça pencerende..
O ışık ki beni sana bağlayan..
Yine gecelerden sen olmuştu İstanbul'da
Hani şu rengarenk yalnızlığın gözler olduğu anda
Sustu dilim, görmedi ki gözüm..
Acıdı hançerlediğin bu yaralı gönlüm.
Derken hiç sevmediğin kışın o vefasız ayazında,
İki kelime yankılandı kulaklarımda...
Dokunabilseydim keşke ellerine..
Masmavi denizin, hüznünü sakladığı yerde..
Dalabilseydim keşke gözlerine,
Yemyeşil çimenler buluştuğunda kareli gömleğinle..
Ve anlatabilseydim keşke kendime,
Unutulur elbet..
Yeşiller arasında bir çift göz..
Yorgun biraz,
Biraz neşeli biraz buruk
Biraz da heyecanlı..
Bir öğle vakti
Fotoğrafın elimde
Uzun zaman oldu sana sarılmayalı,
Hala seni sevdiğimi bilirken,
Biriken hiç bir soruna çözümüm yok,
Avuç içlerimde..
Yaz bile gelmiyor sen yokken,
Midemi bulandırıyor bazen gördüklerim
Küf tadı gibi
Önce kokusu geliyor
Sonra ağıza doluyor
Bir şiir çıkıyor karşıma
Kusmak istiyorum
Soğuk bir sonbahar akşamında,
Göçmen kuşlar uçuyor usulca..
Kuşlar..
Söyleyin ona.
Ben bu şehri seviyorum galiba..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!