Selamsız sabahsız __bir mektup Şiiri - Y ...

Hafızım

Hayat kırk yerinden vurdu ömrümü. Ne bir silah sesi duydum, ne de bir savaş gördüm. Sessizdi, ama ölüm kadar yakıcıydı. Kırk kez aldı canımı, üstelik ne ecel vardı ortada ne de Azrail. Her defasında biraz daha eksildim, biraz daha sustum. Küllerimi bile sakladım, kimse görmesin diye içimin yangınını kendi avuçlarımla örttüm.

Kırkımda kırdı boynumu zaman. Eğdi başımı, kesti soluğumu. Ciğerimden çekip aldı nefesimi, ama nedenini sormadı. Ömrümün yolculuğunu çaldı elimden, sessizce, habersizce. Ne sorguya çekti beni, ne de hesap verdi. Belki de hayat, en çok susarken cezalandırıyor insanı.