Yetiştirmişsin bize nice alimler
Alimler alimler bitti kaldı zalimler
Kimler göçtü senden kimler gelirler
Sahibin kalmadı şirin ilçemiz
Hatır naz insanın soyu tükenmiş
Öfke kardeşliği saygıyı yenmiş
Benim sanki dünyada hep çile dertler
Sevdiklerim bırakıp çekip giderler
Boğar sanki beni sensiz geceler
Ölmeyi isterim gece olunca
Bırakıp gittiler eski dostlarım
Bu sevdayı senden aldım temelden
Sen taşıdın bu güne taki ezelden
Herkes küser oldu türkü gazelden
Senin yokluğunda Yüce BAŞBUĞUM
Senden öğrendim vatanımı sevmeyi
Sessiz sessiz yanar kimse anlamaz
Olursun asabi hırçın yaramaz
Kim ne derse desin bir şey anlamaz
Gönül sevdaya düşmeye görsün
Bellı olmaz saatın tutmaz dakikan
Ben bende değilim almıştın benı
Gördüğünde unutma bu eserini
Nasıl görmez oldun böyle seveni
Koptu yüreğim düştü yerinden
Tüylerim dikenlenir gördüğümde resmini
Yazdığın romanın sayfalarını Birer birer açsana
İçine neleri yazdığına açıp baksana
Yazdığın hüzüne azıcıkta sevgi katsana
Baştan yazmalısın bu romanını
Yazmaya başladın hep satır satır
Yıkıldım inan terk edip gittiğin anda
Öldürüp gitseydin daha iyiydi
Her gün arayıp sorarım diye yalan söyleyip
Gidince uzaklara sen unuttun beni
Kader mi diyelim böyle aldatılmama
Kim varki senden başka beni anlayan
Halimi bilen yaralarımı saran
Sende gidersen nolur halim benim
Kimim varki senden başka beni anlayan
Ellerim titriyor gideceği düsündüğümde
Bir özlem bu kadar anlatılır ancak
Bir sevgi böyle hissetirir kendini
Bir uslat yaktığını ancak böyle ifade eder
Bir sevda böyle yaşanır sanırım
Gözlere dolar buğular bazan
Nasıl girdin kanıma bilmemki nasıl
Sayfa sayfa açtın bir iki fasıl
Bir insan bu kadar sevilir nasıl
Seni nasıl sevdim anlayamadım
Damlaya damlaya düştün kalbime
-
Rahman Fidan
Tüm Yorumlarola selami usta ağzına sağlık