Selami Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Hadi be Selami, sen de arkadaş mısın?
Kırk yılda bir kız sevdim, burnumdan getirdin.
Bir sövmediğin kaldı kıza.
Ağzını topla Selami, attırma benim tepemi!
Ben mi, sana ne lan benden, söverim de, severim de!
Bak Selami; ’ yengen olur! ’ diyorum.
Ona dil uzatanın, dilini keserim anladın mı?
Kuş mu, kafes mi? ne kuşu oğlum, ne kafesi?
Biz burada aşktan, sevdadan bahsediyoruz.
Gerçi sen anlamazsın ya bu ince işlerden,
Bak anlatayım sana Selami,
Hani şu göğsünün sol tarafında bir organ vardır.
Adına yürek derler.
Onu görünce, ondan bahsedilince, sanki fırlar yerinden.
Tutamazsın, dinlemez ki seni, deliriverir.
Herkeste mi? Olmaz Selami!
Mesela sendeki sadece kan pompalamağa yarar.
Racon kesmeye,
Nâra atmaya benzemez oğlum bu işler.
Omuzlayıp gitmek mi, güldürme beni!
O hiç olmaz, bu işler zorla olmaz Selami.
Yüzünü gölgeli görsen yıkılırsın birader.
İstese kul olursun, köle olursun alimallah!
Aşağı mahallenin berduşlarıyla yaptığımız Kavgalara benzemez.
Ellerin tutmaz olur ha.
Sahi Selami sen hiç sevmedin mi?
Oğlum ot geldin bu Dünya’ya, ot gideceksin!
Ben mi; sevdim de, ne mi oldu?
Haklısın, başım göğe ermedi.
Üstelik sevdiğimi bile söyleyemedim.
Elini bile tutamadım.
Olsun, sevdim işte, yaşadım bu heyecanı.
Sen anlamazsın ya…
Sevdim işte Selami!