Çetin bir imtihandı. Yıl, bin dokuz yüz on beş
Açıyordu düşman , vatanıma binlerce ateş
Ne bilsin ,bizdeki imanı bu kadar kalleş
Atılmıştı cepheye, baba, oğul ve kardeş
Korkmuyordu Mehmetçik, eller tetikte
Kahramanlık destanı yazıldı Çanakkale’de.
Yılların izi vursada yüzlerine
Hep güvendim doğru sözlerine
Mutluluk verir sarılınca ellerine
Rabbim keder vermesin sizlere
Sizden öğrendim sevgiyi şefkati
KAHRAMAN MEHMET’İM
Toprağına göz dikene asla izin vermeyen
Bayrak ve vatan için, rahat nedir, bilmeyen
Kahramanca sınırda, dimdik nöbet bekleyen
Çanakkale şehidi, kahraman Mehmet’im
S*eni , ömrümün , tek anlamı bildim.
E*n temiz sevgimi , ben , sana verdim.
L*âyık değilim sana , kendim bilirim.
A*şkımı hep nedense , içte gizlerim.
H*albuki ben sebepsiz ,seni severim
A*nladım lâkin geç , sende değerim,
Senin ayak bastığın şehitler diyarı Anadolu'da.
Ecdadım, Tuğrul beyin gayreti ,her karış toprağında.
Lazım olan vatanı almak için Alparslan Malazgirt diyarında.
Çelik gibi iman Sultan Melikşah'ın kahramanlarında.
Umut oldu, Nizamülmülk gençlere ilim için medrese yollarında.
Korkmadan, çekinmeden Ahmet Sencer , serhat boylarında.
Toplumdan koptuk ,sanala daldık.
El alem içinde biz yanlız kaldık.
Kendimizi bile unutayazdık
Ne hale düştü garip insanlık
O güzel günleri maziye attık.
DENEME 1
Yâd ellerde aradı. Tapduk Emreyi,
Umut etti hakikate, O'nda ermeyi.
Nefsi nâdâna binip çile çekmeyi
Ulvi bir kazanç bildi, cihad etmeyi.
Sîneden istedi zikr eylemeyi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!