Sel/rvili Tepe Şiiri - Gülşen Şenderin

SEL/RVİLİ TEPE
Rüzgârın türküsünde tırmanırken dağlık yolu
Elinde çoban sopası, maki bitkilerinin kokusu
Yüreğinde anılar, ciğerlerine dolan dağ havası
Göz alıcı manzara, Beşparmaklar, Selvili Tepe
Doğruluk, ölüm, birlik, sembolü reçine kokulu
Selvi, upuzun dik, mezarlıkların estetik ağacı
Dört mevsim de yeşil, amonyum temizleyicisi…

Tepeye tırmandıkça duvak gibi ak, deniz köpükleri
Yalar durur kıyıları sular, Lambousa Antik Kent’in
Sırlarını haykırırcasına, zamanın penceresinden
Lambousa Krallığı, Kaya mezarları, çağların ötesi
Ahiropietos Manastırı ve Aziz Evlaliyos Kilisesi
Medeniyet izleri, altı yüz yıllık, yağ değirmenleri
Tanığıdır türlü entrikaların, ölümsüz sevdalıkların…

Ocak ortası, Elde sepet, çağırmışken Selvili Tepe
Ah, anımsanmaz mı, o tatlı, masalsı kaçamak gün
İlk sevda yangınları, filizlenişi aşkın körpe körpe
Hafif güneşli, kuytu bir alanda, baygın baygın
Ve gözlerde gül kokulu bir bulut süzgün süzgün
Coşkulu hazlar… Derken mantar lâsanı az ötede
Ağaç çubuklara dizilen mantarlar, o neşeli gün…

Ah, o kutlu yaşanmışlıklar, o gizemli anılar sandığı
Altmış yaşında tırmanırken yokuşu, ateş çağrıları
Acı dünyasından sıyrılıp, senle bu buluşma arzusu
Yağmur yağışıyla etkileşerek, açığa çıkan zenginlik
Maki bitki örtüsü altında, işte mantar yükseltileri
Ve sen, upuzun ipeksi saçlarınla aşkı mühürleyen
Öteki dünyaya göç etmemiş gibi yüzünün aydınlığı…

GÜLŞEN ŞENDERİN
*