Sel Şiiri - Nedim Demirbaş

gece kolaylık getirdi
fikrime
insandan insana
uzanan el
yordam arar kaprislerde
ideal yoksunuyum
düş fakiri
ırkım düşer dilsizliğe
umarsızca
tükettim kalemimi
kükremez bu çöl aslanı
kafesler arkasından

harcanmış gözyaşlarımla
tekdüze günlerin
afsunkar koynunda

büyüse gözlerim
neşeyle
gül büyüten sevinçlerin
ölümü unutturan raksı
aynalara tutsak
bu ketum devinim
baharlarla dirilse
hangi yöne dönsem
acının büyüklüğü
teslim alır büyüyü
oysa kucaklanır hala
çocuklar
gülüşü saçılır göklere
güneşin altında
doğan ve ölen hayatlar
anladım bu hızdır hayatın arı